از باده نیست سرخوشم سر خوش و مست
بیزارم و دل شکسته از هرچه که هست
من هست به نیست دارم افسوس که نیست
در حسرت دیدارت پشت من پاک شکست
یکی را دوست می دارم ولی افسوس که او هرگز نمی داند
زندگی بر من چه سخت و بر دیگران آسان گذشت
بهترین ایام عمرم گوشه دنیا گذشت
روزگار بی مروت لحظه ای شادم نکرد
در قفس جان دادم و صیاد آزادم نکرد
آرزوی مرگ کردم مرگ هم یادم نکرد
«بابا انار دارد»، بنویس! معلم می گوید و او به یاد می آورد دست های لرزان بابا هیچ اناری ندارد، میان شیارهای پینه بسته دستانش، جز رنج چیز دیگری نیست. معلم هجی می کند انار می شنود «فقر»؛ معلم می گوید: «نان دارد»، می داند که، دروغ است هیچ نانی ندارد، معلم می گوید: «آن مرد در باران آمد» می نویسد، آن مرد در باران رفت و هرگز نیامد.
داستان فقر، داستان کهنه ایست، فقر، دستان گشاده ای دارد که گاه بی هراس از در و دیوار یک خانه بالا می رود و تا سقف تحمل آدم ها، نفسگیر می شود. نه آدم ها شبیه همند و نه خواسته هایشان شبیه تر، آنقدر که همه دخترک ها به فکر چشمان عروسکند و پسرک ها در پی فهم تیر تفنگ؛ همه مردها زندگی را با تمام ابعادش برای چار دیواری خانه هایشان می خواهند و همه زن ها در آرزوی آنند که هیچ وقت فرزندانشان الفبای گرسنگی را نیاموزند،
فقر برای خیلی ها آشناست ....
سام علیکیم
وبلاگ رو بروز کردم بپر برو ببین و بمان در کف :d
در ضمن یه قالب خوشگل دارم
بای