کاش می شد محبت را از پشت ویترین تملق و چاپلوسی برداشت و بدون دریافت هیچ وجهی در اختیار دیگران قرار داد
کاش می شد در دل یک تابلوی بزرگ محبت را جذب کرد
کاش هنگامیکه پدر به خانه می آید پاکتی از محبت به مادر بدهد و به او بگوید آن را بین بچه ها تقسیم کن
*محبت کیمیای سخاوتی است که انسان همیشه در جستوجوی آن است*
امیدوارم که شما هم هیچوقت در زندگی محبت و امید رو از دست ندید
سلام.خسته نباشید.وبلاگ خوبی دارین.اگه وقت کردین به وبلاگ منم یه سری بزنید.
ما واقعاً تا چیزی را از دست ندیم، قدرش را نمیدونیم،
ولی در عین حال تا وقتی که چیزی رو دوباره بدست
نیاریم، نمیدونیم چیزی را از دست دادیم.